Als ik dit typ is het 5 jaar geleden dat ik je aantrof als een heel ziek wezentje. een mensje wat niet meer kon een mensje wat zo ziek was. Een mensje die zielsveel van ons hield en nog het aller allerliefst nog heel lang bij ons wou zijn. Maar we moesten het accepteren toen. Je ging maar wanneer dat dat was was voor ons een vraag.

Maar ik weet voor 99% zeker dat jij het wel wist. En dat je het al bijna had gepland.

 

De 20ste zou het zoiezo niet worden want dat is de verjaardag van je zusje.  Wij stelde ons de vraag of het dan misschien wel met kerst zou zijn. Want dat is handig elk jaar dan is iedereen toch al bij elkaar had je dan waarschijnlijk gedacht.

 

Maar nee je koos naja koos, je ging 21 december om  8 uur.  Eerst gewassen en netjes gemaakt en om 8 uur troffen ze je aan en zagen ze dat je was overleden.

Je hebt het op jou manier gedaan en hoe moeilijk we dat ook vonden we mochten er van jou niet bij zijn.Net dat ene nachtje dat er niemand bleef slapen. Maar dat had je altijd al gezegd dus dit was voor ons geen verrassing.....

 

het 1ste jaar was het vooral alles de eerste keer. De eerste verjaardagen zonder jou. De eerste carnaval zonder jou alles was wennen en iedereen moest z'n draai weer vinden in het nieuwe leven. Het leven wat niet meer 100% in het teken stond van zorgen maar wel voor een deel uit verdriet. Ook in het gezin gaf dat hier en daar wat tegenslagen. Maar door te blijven praten en lief voor elkaar te zijn kwam het wel weer goed. Ik heb toen de keuze gemaakt om weg te gaan. Prinsenbeek werd me teveel en ik kon voor me stage naar Malta. Daar vond ik me draai en leerde ik weer om te genieten van de kleine dingen. Ik miste je daar ook maar ik kon het beter los laten en ik koos de momenten uit om te huilen of om juist nog heel hard om te lachen. dichterbij me verdriet kon ik niet komen omdat ik alleen was. Ik moest dat toen en hoeveel meningen er ook waren over dat ik papa en jorn alleen liet. Voor mij is dat goed geweest en ik weet dat jij dat ook vond.

 

Toen kwam het moment 1 jaar later. heel de maand december was bizar.  Ik kwam terug uit malta en in Nederland was er zoveel verranderd . Toen jou sterfdag . Het was raar want we konden allemaal niet bij ons verdriet en na kort samen zijn . Ging ieder z'n eigen weg. Ik hield me hard vast. alsjeblieft laat dit niet een voorbode voor de toekomst zijn..

 

Maar gelukkig was het maar van korte duur en vonden we elkaar weer. Ik ging op een geven moment uit huis en vond in Breda echt me eigen plekje. Jorn koos er voor om terug te komen uit Eindhoven en uiteindelijk lekker samen te gaan wonen. En papa had het soms moeilijk zowel mama als papa zijn was een zware taak. Door hem te helpen en met hem te blijven praten hoopte we dat we er samen uit konden komen.  En dat lukte ... En nog belangrijker we zijn weer  1 team en met z'n 3e + aanhang lukt het allemaal wel.

 

De afgelopen 5 jaar is een rollercoaster geweest. En het is letterlijk voorbij gevlogen.

 

Met lieve vrienden familie en collega's en samen hebben we de draad weer opgepakt. 

Ook heb ik me aan de meeste doelen van je gehouden. Diploma - fulltime baan - op mezelf wonen. En ja relatie mama dat wilt nog niet echt lukken maar zoals je gewend bent van mij alles op z'n tijd en zonder regie. Ook heb ik je beloofd gelukkig te zijn met me zelf en na wat struggels hier en daar doe ik daar ook echt me uiterste best voor. blijven lachen blijven stralen en soms dan huil ik.

 

Lieve mama jou missen is het ergste wat er is . Maar aan jou denken is fijn. Herinneringen liefde en af en toe nadenken hoe je rook en hoe je uren kon kletsen en aan me hoofd kon zeuren ;)

Ik hoop dat je al 5 jaar op ons neerkijkt en heel heel trots op ons ben.

En dat je maar weet dat we sterk zijn heeel veel van je houden en ik nog steeds goed let op Jorn en Papa .

Je bent en blijft een deel van ons.....

we missen je liefste ♥️♥️♥️♥️

4ever