Veranderen

Ik heb me er nooit voor geschaamd dat ik bij een psycholoog loop. Waarom niet omdat het heel menselijk is en je het gewoon soms niet alleen kan en dat hoeft dus ook niet. 

Ik ben daar met nood naar toegestapt / soort van gedwongen. Het moest gewoon. Ik zat niet lekker in me vel en reageerde dat af op alles en iedereen. Slapen deed ik megga slecht en werd soms 5 , 6 x wakker op een nacht. Het frusteerde mij dat ik niet kon zijn wie ik wou zijn. En reageerde dat af op mijn vriendinnen en familie. Ik wilde echt dat er iets ging verranderen maar wist niet hoe en daarom accepteerde het op sommige momenten ook maar gewoon. Het was de makkelijkste weg. 

Tot ik toch de stap heb gezet. En de huisarts al vanaf het moment dat ik binnenkwam zag wat er aan de hand was. Ze stuurde me door naar iemand die heel rustig is. Maar die wel durft te zeggen kom op Rouby. 

Maar de eerste paar keer bij de psycholoog waren echt niet leuk. Heb alleen maar gehuild en er zat dus met heel veel dingen nog best veel oudzeer. Hoe geen idee heb het denk nooit echt verwerkt.

 Ze liet mij in 1 sessie me ogen sluiten en stelde mij vragen waar ik weer terug ging naar het meisje van 12. Het meisje met een happy gezinnetje waar in 1 keer de ziekte kanker in kwam en alles verranderde. Het was het moment dat ik een hele grote muur omzelf heen heb gebouwd. En niemand mocht daar nog in. Maar die muur moest naar beneden en door heel heel veel te praten heeft ze mij dat geleerd.

De belangrijkste wat ze mij vanaf moment 1 vertelde is dat je heel veel in hokjes kan plaatsen. 

- Mijn probleem

- Jouw probleem

- Overmacht

Wat mijn probleem was is dat ik me echt alles aantrok. Maar ook echt alles ook van anderen..Daardoor werd mijn hoofd steeds voller en kon ik niet meer bij mijn eigen ik. 

Door deze 3 hokjes  heb ik nu veel meer rust en kan ik situaties beter hendelen. 

Ook heb je geen periode voor rouwen. Dat blijf je doen. Er zullen voor mij nog vele momenten komen dat ik mama extra mis. Maar dat is prima. 

Wat meteen duidelijk werd is dat ik dat moest leren loslaten en nadat dat is gelukt. Werd de slaap ook beter en kreeg ik veel meer energie. Maar misschien nog wel veel belangrijker ik neem dingen niet meer zo zwaar. Ben veel minder prikkelbaar en inplaats van dat ik dingen prima vind , vind ik ze nu ook echt weer leuk.  

Accepteren om soms lekker alleen te zijn. Maar ik hoef mezelf niet te verstoppen. 

Ik heb geaccepteerd dat ik het even niet alleen kon. Maar ik besef nu dat ik het wel weer alleen wil proberen. Met alle tips die ze me heeft geven heb ik er vertrouwen in dat dat lukt. 

Het is een periode waar ik wel met trots op terug kan kijken. Trots op mezelf omdat ik mezelf er voor open heb gesteld. En trots op me vriendinnen en familie omdat ze me er naar toe hebben geduwd. En op de gene die er altijd waren , als wel alles ff stom en k*t was. 

Laatst kreeg ik de vraag wat ik me leven voor cijfer zou geven. ik heb een periode gehad dat ik het een 3 zou geven of zelfs minder.

Nu geef ik het een 8 een 10 zal het nooit worden ,

Maar een 9 met een gouden randje is ook goed !  ♡♡♡♡