haar ding, mijn ding, ons ding

Gepubliceerd op 22 november 2018 om 20:15

Soms heb je een passie die je samen deelt. Mama en ik hadden 1 ding wat we echt deelde en dat was carnaval. Mama is er met de spreekwoordelijke paplepel mee opgegroeid en jorn en ik ontkwamen er ook niet aan. We moest en zouden dat van haar over nemen. Voor mama was het echt haar alles.

 

Eerst als dansmarietje toen als hofdame en ten slotte ging ze ook nog met de bakzitting het podium op met Jeere Amusement . Zo maakte ze van een bingo echt een leuk item in de bakzitting. En hebben ze een paar jaar mogen stralen met een vriendin als bep en nel wie wie was was elke keer maar de vraag en ze wisten het zelf ook niet meer. Het was elke keer anders en dat maakte het zo leuk.

 

Ook weken voor het liedjesfestival was ze al in rep en roer want ze moest en zou het perfecte liedje hebben. Of het ook daadwerkelijk klonk dat maakte haar niet eens heel veel uit. Entertainen dansen en zingen dat wou ze doen. En als het dan zover was kon ze lekker haar ding doen.

Daarna 11/11 en met de senaat wist ze al veel meer dan de rest van prinsenbeek. Want had die lijsten met prins en hofdames al lang gezien. Maar wie het echt was . dat was ook voor haar keer op keer nog een verrassing .

 

Tot het jaar dat ze al heel ziek was. Ze lag in bed en ik stond voor der. Zenuwachtig met de mededeling dat er een pol was waar op gestemd kon worden voor wie er hofdame zou kunnen zij. Ze zij dat ik me niet zo druk moest maken en dat het wel over zou waaien . tot het moment dat ik haar vertelde dat ik het dat jaar ook echt was. Ze schrok zich echt letterlijk rot en is onder de deken gekropen en begon zachtjes te huilen. Ik zou ik letterlijk in haar voetsporen treden…. Het was een emotioneel momentje. Die we samen hadden en die we echt met niemand anders konden delen op dat moment. En dat vond ik misschien nog wel het allerfijnste.

 

Na oud en nieuw kwamen de kriebels weer bij mama en ze riep al weken van te voren dat ze niet zoveel dagen zou gaan. Gelukkig weten we allemaal dat dat toch niet waar was. En we haar op woensdag weer konden vragen hoeveel dagen het er waren geworden. En was het antwoord 9 van de 10 keer 5 of misschien wel 6. Ik zou ze graag nog over willen doen hoor mama.

 

Gelukkig worden we elk jaar nog aan me opa herinnerd met carnaval . Een van zijn geschreven liedjes zingen ze  nog elk jaar met de kerkdienst ( donderdags met carnaval ) als einde. Met als titel zou du in de hemel kunnen dansen? Fijn dat wij denken dat ze dat nu heel vaak aan het doen zijn. Vooral zo rond 11/11 en carnaval zelf

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.