kletsen

Vaak zat krijg ik de vraag wat mis je nou het allermeeste aan je moeder. het eerste  wat ik dan altijd standaard zeg is even kletsen.
Even praten over koetjes en kalfjes. Even zeuren over alles en iedereen en even huilen als ik er even geen zin meer in heb.

Mama was altijd een luisterend oor . En letterlijk luisterend. Ze liet me dan soms minutenlang of zelfs soms wel een uur lang praten alleen maar praten zonder ook maar iets te zeggen tussendoor en als ik dan klaar was kreeg je een blik waarbij ik altijd dacht; owje nou komt het. Ze zij dan altijd dit is mijn mening en doe er er ermee wat je wilt. En vaak was ik dan weer het eerste uur super boos op haar omdat het natuurlijk niet het geen was wat ik op dat moment wou horen. Maar vaak  naja eigenlijk altijd kwam ik dan toch maar weer bij der terug en had ze altijd gelijk. Waar het ook over ging. .. En ik denk dat als vele die me moeder hebben gekend dat ze dit nu ook echt herkennen. Ze wou het nooit over zichzelf hebben maar wou er altijd zijn voor een ander. Een ander ging het niet aan hoe het echt met haar ging maar zij wou altijd wel oprecht weten hoe het met jou was. Uren met der vriendinnen aan de telefoon zitten.  Terwijl ze ook gewoon samen koffie konden drinken. En dan nog zeggen nee we hebben het te druk voor koffie?? Ik lach er nog steeds heel hard om als ik hier aan denk.

Vaak belde ik haar als ik op de fiets zat uit school. Ze wist dat ook want dan kon ik alvast me hart luchten of juist als ik heel blij was moest en zou ik dat meteen aan haar vertellen. Het waren onze momentjes samen door de telefoon. Vaak sloot ze af met naja tot zo he want je bent ondertussen al weer bijna thuis. En dan kwam ik thuis en gingen we gewoon verder met kletsen uren uren hebben we dat gedaan.

Ook toen ze net was overleden belde ik me vader op als ik naar huis fietste . Hij vond dat op het begin zo'n onzin . Maar later begreep die het wel. ik hoopte dat ik dat nog kon vasthouden met Papa maar toch is dat anders. Ik vertelde mama belangrijkste dingen maar ook echt de grote onzin dat ze wel tussendoor ingreep van Roub doe niet zo moeilijk. Ik leerde er elke dag weer van.

Ik heb veel dingen waarbij ik denk yes dat heb ik van mama maar ik heb ook veel dingen waarvan ik het gewoon niet weet. Haar uiterlijk de een zegt het wel de ander zegt van niet. En ik ik zie het niet. het zijn van die kleine dingen waarbij je het soms maar gewoon hoopt. Dat je hoopt dat je net zon luisterend oor kan zijn als haar. Dat je hoopt dat je op haar gaat lijken want ze is zo mooi. En dat je hoopt dat zij nu af en toe op mij neer kijkt en denkt Ja dat is mijn meisje ....

De koude dagen komen er weer aan en ook haar sterfdag .  Dagen waar ik altijd als een berg tegen op zie.. Momenten en dagen die je weer gaat herbeleven. .. Voor de een de mooiste tijd van het jaar. Voor mij dagen dat ik nog zo graag ff lekker met haar zou willen kletsen. ....