Het is weer eventjes geleden maar ik heb het afgelopen weken echt heel druk gehad..
Carnaval werk alles kwam een beetje tegelijk. Ik probeerde overal een positieve draai aan te geven maar ik merkte aan me zelf dat ik daardoor een soort van masker op aan het zetten was. Vooral over het feit dat het juist allemaal goed ging maar misschien dat diep van binnen niet helemaal het geval is. Ik heb een een spiegel voor me gehad en ben tot het besef gekomen dat ik het helaas niet alleen kan.
En ik hier zelf toch wel andere hulp bij moet gaan zoeken. Ik schaam me hier niet voor in tegendeel zelfs maar het is wel een acceptatie die ik zelf eerst aan ben gegaan voor ik het kon delen. Ik moet accepteren nu dat ik eventjes niet zo lekker in me vel zit. En hoe graag ik ook zou willen dat dat wel is. Het is eventjes niet anders. . Gelukkig merk ik dat ik op heel veel momenten nog wel echt gelukkig. ben en ook echt nog wel kan genieten van dingen , maar ik met sommige dingen het niet meer alleen kan, En daar zijn gelukkig mensen voor die wat verder van mij af staan en mij daar bij willen en kunnen helpen !
Ik heb natuurlijk afgelopen jaren al heel veel dingen moeten accepteren maar het feit dat je eventjes terug word gefloten is niet fijn. Als ik savonds thuis kom of sochtends wakker word. Ik ben meestal altijd vrolijk en dan is dat best moeilijk om aan toe te geven.
Ook ben ik er achter gekomen hoe ouder ik word hoe erger ik iemand mis, En dan denk ik terug aan hoe snel het eigenlijk allemaal is gegaan. Dit en nog veel meer is me daarom eventjes te veel geworden .
Ik heb dus ook niet eerder iets geplaatst omdat ik vind dat ik hier eerlijk moet zijn en hier geen lul verhaal op te gaan zitten houden met een masker op. Hier wil ik eerlijk zijn en juist de realiteit laten zien. Doordat ik zelf dus eventjes niet zelf niet zo goed weet hoe of wat ga ik hier ook over schrijven want dat heeft me 9 van de 10 keer juist heel erg geholpen. Alleen helaas was het schrijven voor mij nu niet genoeg.
1 van de dingen waar ik nu grotendeels echt mee zit is met dromen.
Ik droom heel veel over me moeder en daardoor word ik soms knettergek. Ik slaap hierdoor slecht en word onrustig wakker of ik slaap juist helemaal niet. Hoe fijn het dan ook is in de droom zelf hoe moeilijk ik het dan vind als ik wakker word. Omdat ik dit al een tijdje heb en soms dacht van dit gaat wel over maakt het me de laatste tijd heel verdrietig. Hier wil ik dus echt vanaf en daar ga ik nu hopelijk ook aan werken om hier vanaf te komen.
Hoe dat gaat gebeuren en of dat gaat lukken dat gaan we zien aankomende weken.
Weet dat ik hier nog steeds wel ben maar het altijd lekker onvoorspelbaar blijft wanneer er weer een verhaaltje online komt!!
Liefs Rouby
Reactie plaatsen
Reacties