stapje voor stapje

De titel zegt het eigenlijk al wel

Stapje voor stapje. 11 maart gooide ik het verhaal van Accepteren erop. En daarna is er veel gebeurd.

Ik ben in een trein gekomen van emoties en ben overal doorheen gereden. En dat is echt met vallen en opstaan gebeurd. En ja dan hoor ik je nu denken in 2 maanden tijd. Jaa in 2 maanden tijd.

Ik was net bij de psycholoog begonnen en had de 2de sessie 3 weken daarna gepland. En net 1 dag daarvoor op woensdag stond de vriendin van me broer in 1 keer voor me neus op het werk, Roub zou je meekunnen komen je kan nu nog afscheid nemen van oma als je wilt. En op dat moment ben ik letterlijk ingestort. Ingestort van verdriet en pijn. Niet zichtbaar van buiten maar wel van binnen en niet alleen door het sterven van oma maar alles kwam terug van het ziekenhuis tot aan het uitvaart centrum. Hoe graag iedereen om mij heen ook wou dat ik bij hun bleef slapen wou ik maar 1 ding, naar huis naar me eigen bed, naar me eigen omgeving en niets moeten. Huilen op bed huilen op de bank maar wel alleen.
Ik wist wel dat ik op dat moment verder weg was dan ooit om weer happy te worden en dat maakte me omdat moment nog verdrietiger.

Als collega was ik echt niet de leukste meer. Lachen deed ik wel maar ik was op sommige momenten echt verschrikkelijk. Had nergens meer zin in en heb het soms echt laten liggen. Daar baalde ik echt van maar ik was er mee bezig. Ik was onderweg om de juiste ik weer terug te vinden.

Ik ben met me psycholoog terug gegaan naar het moment van geluk en het moment van vreselijke pijn en hoe moeilijk het ook was dat was echt heel fijn.
Het heeft mij inzicht gegeven over op welk moment het is gekomen en waar ik de grote hoge muur heb gebouwd. En nu was de kunst om er mee om te gaan. Niet om hem af te bouwen want dat lukt niet.

Ik ben in de sessies veel te weten gekomen over me zelf. Over manieren van omgaan met mensen en vooral het belangrijkste me niet te druk maken om dingen. Laat het los je kan er toch niets aan doen. het heeft geen zin om uren te malen over wat er niet goed is gegaan, denk aan de momenten dat iets wel goed is gegaan dat is veel leuker.

Natuurlijk praat ik hier nu makkelijk over maar zo makkelijk is het natuurlijk niet geweest. Maar ik ben wel op de juiste weg en ben echt veel relaxter in heel veel dingen. Ik maak me echt niet zo snel meer druk over onbelangrijke dingen. En ja ik kan ook nog wel wakker liggen over dingen die ik spannend vind maar dat zou ook niet goed zijn als dat niet is. Daardoor blijf je toch gewoon mens en geen robot.  Maar het loslaten gaat me gelukkig wel goed af en nog fijner ik durf weer nee te zeggen. Ik ben niet zo bang meer dat ik dingen mis. Ja dan is dat maar zo heel veel plezier.

Ik ben er nog lang niet verre van zelfs. Maar ik ben al wel verder dan ooit. Ik kwam vandaag echt happy daar binnen en hoe moeilijk het ook is ik ben blij dat het zo is gegaan. Ik ben echt me verdriet aan gegaan en heb door middel van handvatten de balans weer een beetje terug weten te vinden. En nu ben ik er alleen maar blij mee dat ik de stap heb durven zetten. En denk ik vaak had ik het maar eerder gedaan...............

liefs xx